Nίκος Δήμου
NOMIZA ΠΩΣ Ο ΜΗΝΑΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ θα ήταν μήνας ανάρρωσης - καιεξομάλυνσης. Δυστυχώς ήταν μήνας επιπλοκών και ταλαιπωριών. Ενώ
όλα πήγαν καλά τις πρώτες δύο εβδομάδες από την εγχείρηση, μετά
άρχισε να ισχύει ο νόμος του Μέρφυ: Ό,τι μπορούσε να στραβώσει,
στράβωσε.Τέλος πάντων - έμαθα να υπομένω και να υπομένω. Πολλά
μου είχε διδάξει η ζωή, αυτό μου το φύλαγε για ύστερο - κι
είναι και το πιο δύσκολο μάθημα. Ωστόσο δεν πρέπει να
γκρινιάζω, τις τελευταίες ημέρες τα πράγματα πάνε καλύτερα.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους αναγνώστες που μου ευχήθηκαν
περαστικά. Ιδιαίτερα τον «σφοδρό επικριτή μου» κ. Δημητριάδη
για τις «σφοδρότερές του ευχές» και τον κ. Κώστα Ταπεινό από
την Καβάλα για το ωραίο του γράμμα. Στον κ. Κωνσταντινίδη από
την Κόρινθο απαντώ: ναι, υπήρχε λόγος που πήγα στην
Φρανκφούρτη, έστω κι αν τελικά προέκυψαν και εκεί ατυχίες.
ΑΛΛΑ ΑΡΚΕΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ! Καλοκαίρι είναι, μήνας διακοπών, ας
προχωρήσουμε σε κάτι πιο ανάλαφρο. Αυτή τη φορά τη στήλη θα την
γεμίσετε εσείς οι αναγνώστες. Μου έχετε στείλει φωτογραφίες από
τόσες τρελοσύνθετες επιγραφές που πραγματικά έχω αρχίσει να
σκέπτομαι μήπως εκδώσουμε όλη τη συλλογή σε βιβλίο.Την
ωραιότερη επιγραφή (αλλά δυστυχώς στην πιο σκοτεινή φωτογραφία)
την έστειλε ο κ. Λεωνίδας Παπαδάκης από τη Θεσσαλονίκη.
Ανακάλυψε τη φίρμα ΚΡΕ-ΖΥ-ΣΟΥΒΛ που όπως γράφει «υποψιάζομαι
πως πάει να πει CRAZY SOUVL. Τα ?δωσε όλα ο τύπος».
Συγχαρητήρια κ. Παπαδάκη! Το ΚΡΕ-ΖΥ-ΣΟΥΒΛ είναι μνημείο
νεοελληνικής εφευρετικότητας και κακογουστιάς! Από τη
Θεσσαλονίκη πάλι στέλνει ο κ. Νίκος Κυριακός δύο επιγραφές:
ΠΛΙΝΘΟΧΡΩΜ και ΦΑΡΜΑΣΕΡΒ (η δεύτερη είναι μια πολύ αξιόλογη
φαρμακευτική εταιρία - δυστυχώς το φραγκοχιώτικο όνομά της
εμπίπτει στους κανόνες της συλλογής μας...) Καλή συγκομιδή
έκανε και ο κ. Γιώργος Πανεθυμιτάκης: το ΠΤΗΝΕΚ είναι
χαριτωμένο. Γιατί όμως όχι ΑΥΓΕΚ, αφού πρόκειται για αυγά; Ο κ.
Μιχάλης Μπόνος από την Κοζάνη φωτογράφησε στην Κρήτη (είδατε
εύρος εμβέλειας!) ένα φορτηγάκι με την επιγραφή ΕΙΣΑΓΩΚΡΕΤΑ ΑΕ!
Ολόκληρη πινακοθήκη επιγραφών - σας την παραθέτω!
ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΡΩΝΕΥΟΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟ ΤΗ ΓΛΩΣΣΟΠΛΑΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ των
νεοελλήνων. Ο κ. Θέμος Χριστόπουλος μου στέλνει από το
Λουξεμβούργο (αλήθεια - υπάρχουν άνθρωποι που ζούνε στο
Λουξεμβούργο;) μία πλαστική σακούλα (δυστυχώς δεν αναπαράγεται
στο περιοδικό) από κατεψυγμένα λαχανικά. Εκεί, στις ενδείξεις,
υπάρχουν κάτι απαίσια ελληνοαγγλικά «ΑΡΑΚΑΣ ΒΕΡΙ ΦΑΙΝ και
ΚΑΡΟΤΑ ΕΞΤΡΑ ΦΑΙΝ», ενώ πίσω, στις οδηγίες που αναγράφονται σε
έξι γλώσσες, στα ελληνικά διαβάζετε: «προσβετετε αλατι και
μποχαρικα...» Μόνο που νομίζω πως δεν φταίνε αποκλειστικά οι
Βέλγοι παραγωγοί, κ. Χριστόπουλε. Κάποιος Έλληνας έκανε μισή
δουλειά - και δεν κοίταξε τις διορθώσεις...
ΒΡΗΚΑ ΠΟΛΛΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΣΑΣ επιστρέφοντας, οι περισσότερες με
ευχές αλλά και άλλες, παλιότερες, με απόψεις και
διαφωνίες, κυρίως - τι άλλο - για όσα είχα γράψει σχετικά
με τους Σέρβους. Δεν νομίζω πως μπορούμε να αναλύσουμε το
_έμα σε αυτή τη στήλη (θα χρειάζονταν πολλές σελίδες για
τις θέσεις και παραπάνω για τις αντιθέσεις). Αλλωστε δεν
διαθέτω αυτή τη στιγμή και πολύ κέφι για κόντρες. Σημειώνω
απλά πως οι επιστολογράφοι μου, στα (τεράστια) γράμματά
τους προσπαθούν να δικαιολογήσουν τους Σέρβους κάνοντας
αυτό που οι πολιτικοί επιστήμονες ονομάζουν «ιδεολογική
χρήση της ιστορίας». Ωστόσο το παρελθόν δεν δικαιολογεί
ποτέ το παρόν - η κάθε πράξη είναι αυτόνομη και κρίνεται
ηθικά γι? αυτό που είναι. Αλίμονο αν δεν ήταν έτσι! Τότε
άλλοι λαοί (π.χ. Γερμανοί και Γάλλοι) θα έπρεπε να
σφάζονται κάθε μέρα, στον αιώνα τον άπαντα!
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΣΑ πριν αρρωστήσω, ήταν ένα
Renault Laguna. Δεν πρόφτασα να σας γράψω τις εντυπώσεις μου,
γιατί μεσολάβησαν άλλα, πιο επείγοντα. Αλλά τώρα που
επανέρχομαι σιγά σιγά, το ξαναθυμήθηκα αυτό το αυτοκίνητο.
Κυρίως την εκπληκτικά άνετη ανάρτησή του. Όταν θα ξαναρχίσω να
οδηγώ συστηματικά (προς το παρόν μόνο μικρές βόλτες...) θα
ήθελα ένα τέτοιο «μαγικό χαλί» που να σιδερώνει τους δρόμους,
να απαλείφει ανωμαλίες, λακκούβες και σαμαράκια και να με
μεταφέρει άκοπα και αθόρυβα... Πώς αλλάζουν τα κριτήρια!
Παλιότερα θα το απέρριπτα ως «αργό», «χωρίς νεύρο»,
«οικογενειακό» κ.λπ. Τώρα όμως αποζητώ την άνεση και την
ησυχία. Όσα άλογα και να μου δώσετε, δεν μπορώ να τα
αξιοποιήσω. Φαντάζομαι βέβαια πως η κατάσταση αυτή είναι
μεταβατική. Κάθε μέρα ξαναμαθαίνω να ζω. Μαζί με την αίσθηση
της ζωής θα ξανάρθει και το νεύρο, η επιθετικότητα, η πίεση, η
ανάγκη εκτόνωσης. Δεν ξέρω βέβαια αν θα ξαναγίνω όπως πριν.
Νομίζω πως τέτοιες περιπέτειες που σε πλησιάζουν στα Όρια,
αφήνουν πάντοτε ίχνη. Όσο για τα δικά μου αυτοκίνητα, μαράζωσαν
στη μοναξιά και, από τη στεναχώρια τους, άδειασαν τις μπαταρίες
τους... Το ΒΜW ξαναπήρε τελικά μπροστά - το Renault χρειάστηκε
νέο συσσωρευτή. Να δούμε πότε θα τα δουλέψω έτσι που να
φορτώσουν σωστά...
ΚΑΠΟΤΕ ΕΙΧΑ ΠΙΚΡΑΝΕΙ μερικούς αντιπροσώπους - όταν είχα χαρακτηρίσει
τα αυτοκίνητα που εισάγουν, βαρετά. Όμως δεν έφταιγα εγώ... Τα
αυτοκίνητα ΗΤΑΝ βαρετά. Πράγμα που κατάλαβαν οι ίδιοι οι
παραγωγοί τους - και τα άλλαξαν. Φυσικά αν το Audi 80 πριν τρία
χρόνια είχε 100 και 125 ίππους, δεν θα του έδινα τους ίδιους
χαρακτηρισμούς που του έδωσα όταν είχε 75! Η Audi αύξησε την
ιπποδύναμη, το αυτοκίνητο τώρα πηγαίνει - και πουλάει! Και τα
καινούρια Volvo turbo βάζουν φωτιά στην άσφαλτο! Τι
τεκμηριώνουν αυτές οι αλλαγές; Μα ότι οι σχολιαστές που κρίνουν
(όχι μόνο εμείς - αλλά εκατοντάδες άλλοι, σε όλο τον κόσμο)
κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Απόδειξη; Τα εργοστάσια
ακολουθούν τις υποδείξεις τους. Και οι αντιπρόσωποι, αντί να
θυμώνουν (και να... τιμωρούν) θα έπρεπε να χαίρονται που χάρη
στην κριτική του Τύπου έχουν τώρα καλύτερα προϊόντα και
μεγαλύτερες πωλήσεις...
ΑΝ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΗ ΦΥΣΗ Ή ΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ (ή και τα δύο) θέλω να σας
συστήσω ένα βιβλίο. (Πρώτη φορά από αυτή τη στήλη). Τίτλος:
«Εικόνες από την Δαδιά», συγγραφέας και φωτογράφος ο Νίκος
Πέτρου, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΟΑΝ. Είναι μια περιδιάβαση
στο δάσος της Δαδιάς, κοντά στον 'Εβρο, έναν μαγευτικό βιότοπο,
που συγκεντρώνει πολλά σπάνια ζώα και φυτά. Οι φωτογραφίες
\ίναι από τις καλύτερες που έχω δει εντός και εκτός Ελλάδος
(και είμαι χρόνια συνδρομητής στο National Geographic και στο
Geo!) εκπληκτικές τόσο σε πληροφορία, όσο και σε ποίηση. Για
την οικολογική αξία του βιβλίου αρμόδιος είναι ο γείτων
Μάργαρης. Εγώ δικαιούμαι να επαινέσω ανεπιφύλακτα τη
φωτογραφική και την εκτυπωτική του τέχνη. Βρέστε το - κι αν δεν
μπορείτε να το αγοράσετε, τουλάχιστον φυλλομετρήστε το. Θα
πάρετε μία σπάνια γεύση ομορφιάς. Το βιβλίο αυτό με έκανε να
επιθυμήσω τη φύση, την περιδιάβαση και τη φωτογραφία. Έχω πολλά
πράγματα να κάνω, αφού συνέλθω. Καλό καλοκαίρι και καλές
διακοπές!_Ν.Δ.